ஒரு முகம் தேடி
ஓயாமல் அலைகிறது
கோடைகள் தோறும் வெயில்.
இன்றும் கூட - ஒரு
தென்னங்கீற்றின்
முன் தின மழைத் துளியில்
தொடங்கிய பயணத்தில்
முன்பகலில் இளைப்பாறிக்கொண்டிருந்தது
மூங்கில் இலை நுனியில் - பின்
மெல்ல உருகத் தொடங்கியது - ஒரு
குயிலின் கானம்.
குரலின் முகம் தேடி
தகித்து எரித்து
அலைந்து களைத்து
உறங்கத் தொடங்கிய வெயிலின்
உறங்கா கேள்வி:
'அத்துவானக் காட்டில்
யாருக்கிந்த தாலாட்டு?'
கோடைகள் முடிந்தாலும் - இந்தக்
குயில்களுக்கு ஓய்வில்லை
நீ அறியாயோ வெண்வெயிலே!
(C) karthikaneya@gmail.com
Wednesday, April 29, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
இந்த கவிதையில் ஏதோவொரு மயக்கமுறும் வித்தை இருக்கிறது. ஒரு பாடலை போல இருக்கிறது.
Romba azhagaana kavithai. Sangak kavithai padikkira maadhiri irundhadhu. :)
'அத்துவானக் காட்டில்
யாருக்கிந்த தாலாட்டு?'
vaazhthugal
/கோடைகள் முடிந்தாலும் - இந்தக்
குயில்களுக்கு ஓய்வில்லை/
ஏழைகளின் உழைப்பைப் போல
பூபதி..
//கோடைகள் முடிந்தாலும் - இந்தக்
குயில்களுக்கு ஓய்வில்லை //
ஆழமான வரிங்க
Post a Comment