மிச்சமிருக்கும் பரஸ்பரமல்லாத ஒன்று

புறக்கணிப்புகளின் காயங்களைப்

புன்னகையின் பின்னால்

ஒளித்துக் கொண்டேன்.

கண்ணீர்த் துளிகளுக்குத்தான்

தேடிக் கொண்டிருந்தேன்

ஓர் இடம் - பின்

தீர்மானித்துக் கொண்டேன்

எதிர்ப்படும் ஒரு மழை நாளில்

தடயங்களின்றித்

தொலைத்துவிட வேண்டுமென்று.

பின்னொரு நாள் வந்தது

அந்த மழை நாள்

உன்னை எதிர்நோக்கியிருந்த

மழை நாட்கள்

இத்தனை கடுமையில்லை என

துக்கித்தவாறு.

திரட்டிச் சென்ற

கண்ணீர்த் துளிகளைக்

கரைத்த மழையில்

நனைந்தோ நனையாமலோ

வீடு திரும்பி

தலை துவட்டிக் கொண்டேன்.

தும்மல் எழுந்தது

என்னை நினைத்திருக்க

வாய்ப்பேயில்லாத

உன்னை

நினைவூட்டியவாறு.

(C) karthikaneya@gmail.com