வெற்றுத் தரையில்
வெயிலைக் குறிவைத்து
மொட்டை மாடியில்
இறங்கின சில புறாக்கள்.
நான் விசிறிப்போட்ட
நினைவுகளை - அவை
கொத்தத் துவங்கியபோது
குருதி வழிய
விலகிச் சென்றது
என் தனிமை.
(C) karthikaneya@gmail.com
Saturday, December 20, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
//நான் விசிறிப்போட்ட
நினைவுகளை - அவை
கொத்தத் துவங்கியபோது
குருதி வழிய
விலகிச் சென்றது
என் தனிமை.//
அச்சச்சோ ....எவ்வ்ளோ கஷ்டம் இந்தத் தனிமை.....
அன்புடன் அருணா
கவிதை என்பது ஒரு காட்சியினூடாய் ஏற்படுத்தும் பிரம்மிப்பு / அதிர்வு என்பதுதான் என் நம்பிக்கைகளாக இருக்கிறது..இந்தக் கவிதை நல்லதொரு உதாரணம்..
thanimai thuraha prayathanikkayil, aduthamurai nichayam un varigal ninaiverum
Post a Comment