பக்கத்தில் படுக்க வைத்து
தட்டிக் கொடுத்தாலும்
கட்டிப்போட்டாலும்
கதை சொல்லிப் பார்த்தாலும்
காலில் விழுந்து கேட்டாலும்
கண் மறைத்து ஓடிவிடும்.
எடுத்துக்கொள்ளச் சொல்லி
ஏங்குகிற குழந்தைபோல்
எல்லா அறைகளையும்
எட்டிப் பார்த்து ஏமாந்து
என்னிடமே திரும்புகையில்
இரவு விடிந்திருக்கும்.
(C) karthikaneya@gmail.com
Saturday, January 24, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
நல்லா இருக்கு. இந்த மாதிரி நிறைய 'விடுதிக் குறிப்பு' கவிதைகள் நீங்கள் எழுத முடியும்.
சாதாரணமாக தூக்கம் இல்லாதவர்கள்தான் அலைந்து திரிவது வழக்கம். இந்தக் கவிதையில் தூக்கமே அலைந்து திரிகிறது. நல்ல படிமம்.
- வீணாப்போனவன்
அம்மணி இம்புட்டு நாள் எங்கிட்டுப் போயிருந்தீக?
இரவை ஒரு குழந்தைபோல் செய்த உங்கள் கற்பனைக் கவுதை நல்லா இருக்கு.
உங்களுக்கு இயற்கைக் கழிஞர்னு பட்டம் கொடுக்கலாம் :-)
வாழ்த்துக்கள்
Post a Comment